Psychoterapia uzależnień

Terapia uzależnień to proces, wokół którego narosło wiele mitów. Chorych często zniechęca do leczenia myśl o konieczności długotrwałego przebywania w ośrodku zamkniętym. Tymczasem terapia uzależnień może przybierać różne formy. W każdym przypadku jest szansą na szczęśliwsze życie.

Terapia uzależnienia jest podstawową formą leczenia, jest to proces zdrowienia. Bywa czasami łączona z farmakoterapią, gdy u pacjenta stwierdzi się zaburzenia nastroju. Leki podawane są również na początku terapii celem złagodzenia objawów abstynencyjnych.

Uzależnienie to choroba duszy i ciała. Oznacza przymus wykonywania czynności, której konsekwencje wywołują poważne szkody w życiu chorego, a także jego bliskich. Uzależnienie odbiera wolę, zdolność samostanowienia, z czasem zdrowie, radość życia, a niekiedy nawet samo życie.

Istnieje wiele rodzajów uzależnień – od tych najbardziej oczywistych, jak alkoholizm czy narkomania, po takie, które mogą uchodzić za cnotę charakteru, np. pracoholizm. Nawet jeśli niektóre nałogi wydają się mniej groźne od innych, wszystkie niszczą zdrowie psychiczne, a ich długofalowe skutki obejmują poważny uszczerbek na zdrowiu fizycznym.

Nałóg kiedy zawładnie naszym życiem, może prowadzić między innymi do:

• zaniedbania innych spraw i potrzeb;
• zaburzenia więzi z bliskimi ludźmi, degradacji społecznej,
• problemów finansowych, w tym utraty pracy;
• kolizji z prawem;
• utraty zdrowia.

Celem terapii uzależnień jest przede wszystkim zmiana schematów myślenia i działania, które składają się na mechanizm nałogu. W procesie leczenia chory ma szansę skonfrontować się z problemami, jakie stały się przyczyną jego choroby i nauczyć się radzić sobie z nimi w konstruktywny sposób. Może także wzmocnić poczucie własnej wartości, zyskać pozytywną motywację do życia bez nałogu.